بررسی تأثیر میزان آب آبیاری و کود نیتروژن بر کمیت و کیفیت گوجه فرنگی در شرایط کم آبیاری

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر تیمارهای آب آبیاری به میزان 40، 60، 80، 100 و 120 درصد نیاز آبی و مقادیر مختلف نیتروژن به میزان 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار و بر همکنش آنها بر کمیت و کیفیت گیاه گوجه فرنگی رقم ارلی اوربانا انجام گرفت. پژوهش در سال 1382 در مزرعه تحقیقاتی گروه آبیاری و آبادانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (منطقه نیمه خشک) در یک خاک لوم رسی و در طرح کرت های خردشده با سه تکرار (تیمارهای آبیاری به عنوان کرت های اصلی و مقادیر نیتروژن به عنوان کرت های فرعی) انجام شد. نتایج تجزیه آماری نشان داد که میزان آب آبیاری و مقادیر مختلف نیتروژن و همچنین برهمکنش آنها بر خصوصیات کمی گوجه فرنگی شامل عملکرد کل محصول، عملکرد محصول قابل فروش، تعداد میوه در بوته، وزن متوسط میوه و بازده مصرف آب (wue)، معنی دار بوده است. حداکثر عملکرد محصول قابل فروش و راندمان مصرف آب در تیمار 100% نیاز آبی با 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. همچنین تیمارهای مختلف آبیاری، نیتروژن و برهمکنش آنها تاثیر معنی داری بر خصوصیات کیفی گوجه فرنگی شامل زودرسی، ماده خشک میوه، مواد جامد محلول میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، ph میوه، ویتامین «ث»، استحکام میوه و نیترات میوه داشت. در نهایت، در شرایط آب و هوایی محل این آزمایش و رقم گوجه فرنگی مورد بررسی، می توان کاربرد 80% نیاز آبی با 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار را از نظر بهینه ساختن صفات کمی و کیفی گوجه فرنگی توصیه نمود.